Het slotstuk van deze Giro: een nieuw duel is geboren

Na ruim tweeënhalve week koersen door Italië en drie dagen Israël is het eindverdict van de Ronde van Italië bekend. Christopher Froome wint toch wel verrassend deze 101^ste editie van de Giro, gevolgd door Tom Dumoulin en Miguel Angel Lopez. Een Brit, een Nederlander en een Colombiaan die het podium van deze Giro kleuren en stuk voor stuk deze prestatie als een overwinning mogen zien.

Want wie had gedacht dat Froome na drie weken in het roze zou staan op het eindpodium in Rome? We waren er toch met zo’n allen van overtuigd dat Simon Yates deze Giro zou gaan winnen, althans die overtuiging had ik heilig. Vorige week zaterdag bleef Froome iedereen voor op de gevreesde Monte Zoncolan, maar kort daarachter zat Yates. Tom wist de schade te beperken tot 31 seconden op Yates, maar die dag daarna was het wel raak voor de 25-jarige Brit en degradeerde hij de rest tot een stel goede figuranten. Ook in de individuele tijdrit was het voor de chauvinistische kijkers onder ons af en toe billen knijpen geblazen. Dumoulin reed een redelijke tijdrit, maar de tijdrit van Yates was gewoon goed. Het verschil tussen de twee was slechts 1:15.

De tijdrit, tja wat kan je er meer van zeggen. Als je gefixeerd blijft kijken naar Dumoulin en Yates, zoals we allemaal wel een beetje deden, dan was er ook niet veel meer te zeggen. Maar als je met de kennis van nu kijkt naar de tijdrit, dan zie je dat Froome daar op een uitstekende 5^e plek eindigde, op slechts 12 tellen van Dumoulin en ik geloof dat daar de bal is gaan rollen voor Froome. Waar ik hem al had afgeschreven en ik denk iedereen wel een beetje, was dit het eerste sleutelmoment in de slotweek van de Giro vanuit Team Sky (de ploeg van Froome) gezien. Twee dagen later was het in de rit naar Prato Nevoso, Chris Froome die de aanzet gaf voor het eerste zwakke moment van Yates. Froome sprong weg en Domenico Pozzovivo en Tom konden als enigen hun karretje aanhaken. Na de rit was ik verheugd, omdat Yates voor het eerst minder was dan Dumoulin. En iedereen. Iedereen in fietsend Nederland hoopte op een slechte dag van Yates in de koninginnenrit van de dag erna (afgelopen vrijdag) en op een goede dag van Tom.

En die kregen we. We kregen een desastreuze inzinking te zien van de man die de Giro al vanaf de aankomst op de Etna in week één domineerde met hoofdletter D. De Colle delle Finestre werd het Waterloo van Yates. Een inzinking die ik nog nooit eerder had gezien op dat niveau. Toen was het kijken naar Dumoulin. Tom was goed hoor, en zelfs heel goed denk ik, zoals hij al de hele Giro had laten zien, maar dat was buiten de Britse armada van Sky gerekend. We wisten dat Froome in de derde week wilde pieken, maar dat hij zó zou toeslaan heb ik ook nog nooit gezien. Op de Finestre pakte hij 10 tellen, 20 tellen, 30 tellen, 40 tellen… Dumoulin had het allemaal goed onder controle, was mijn vooronderstelling en die van de heren commentatoren Kroon en Vanbelleghem. Maar die 40 tellen werden 1 minuut, 2 minuten, we moesten op de heer Reichenbach wachten, want ‘die zou dat gat samen met Tom en Thibaut Pinot wel even dichtpoefen’ of in ieder geval klein houden. Maar Froome reed steeds verder weg en het liep zelfs richting de vier minuten.  Je kreeg het gevoel dat het ‘gedoan’ was, want aan deze Froome kon ook titelverdediger en wereldkampioen tijdrijden Dumoulin niks doen. Na een solo van 80 kilometer over drie en een halve col stak de splinter dunne Brit zijn armen in de lucht en wisten we allemaal dat hij opnieuw geschiedenis had geschreven.  

De dag daarop was dan nog wel een rit met drie lange beklimmingen in de finale, maar aan je theewater voelde je al wel dat er nog een wonder zou moeten gebeuren voor Dumoulin en dat wist hij zelf ook. Deze Giro was helaas niet voor hem, maar desondanks kom ik superlatieven tekort om deze prestatie van passende woorden te voorzien. Tom heeft deze Giro niet verloren. Froome heeft hem simpelweg gewonnen. Een nieuw duel tussen twee groten en grootmachten in wielerland  is geboren deze Giro, als Froome tenminste niet geschorst gaat worden. Christopher Froome vs. Tom Dumoulin en de Britten tegen de Nederlanders, want wat reden we en ze goed.